Metafoor: de studie van het gebruik van metaforen in menselijke taal – de vertaling van de ene taal naar de andere – is, volgens het oude gezegde, een volk dat zijn stress begrijpt maar geen leugen kan vertellen. Om iets abstracts, dwz iets ongrijpbaars, te benadrukken, gebruiken we woorden die dezelfde snaar raken als die we willen raken. De mens is in staat te manipuleren en werkelijkheid te maken in de vorm van beelden, begrepen door de vijf zintuigen samen met onze eigen intelligentie. Het beeld dat zo ontstond wordt een metafoor genoemd. Metafoor speelt vaak met binaire representaties, dat wil zeggen beelden die zijn opgenomen met symbolen. Metafoor is dus de kunst om een enkel beeld te laten dienen als een abstracte interpretatie, die met de hand kan worden geschreven, ingebeeld of gesproken.
Afbeeldingen kunnen gemakkelijk worden geabstraheerd wanneer hetzelfde beeld blauw gekleurd is en het mogelijk is om het in grijstinten voor te stellen. In dit geval wordt de afbeelding een pastiche genoemd. Het is een beeld van iets dat uit het zicht is verdwenen, maar nog steeds bestaat. Het wordt zo geabstraheerd dat de oorspronkelijke betekenis in de geest van de kijker blijft. Soms wordt de eenvoud van afbeeldingen, zoals een met de hand getekende kaart, zo geabstraheerd dat hetzelfde eenvoudige beeld dat door de camera wordt vastgelegd, door de kijker kan worden geïnterpreteerd. De term die in vers wordt weergegeven, wordt verbeelding genoemd. Als de vertaling van het conventionele naar het virtuele geheugen door een kind van moment tot moment wordt gedaan, wordt dit SynchronizationOf Vision genoemd. Wanneer dezelfde afbeelding is geactiveerd, het creëert illusie in het oog van de kijker en hij krijgt het vreemde idee dat er iets beweegt op het scherm van de computer. De gebruiker van de computer kan er zeker van zijn dat wat hij ziet niet echt is. Echte afbeeldingen bevatten altijd een paar stukjes waarheid, maar deze waarheid is meestal verborgen voor de algemene perceptie. Wanneer hetzelfde beeld op het scherm wordt afgespeeld, lijkt het voor de gebruiker dat er iets op het scherm beweegt. Dit wordt bewegingsillusie genoemd.
Wanneer we iets op het scherm zien, kunnen de kleur en vorm worden gewijzigd door de positie van de aanwijzer. De positie van de aanwijzer bepaalt de kleur van het te zien object. Om de vorm van een object te wijzigen, moet u uw muisaanwijzer rond het object bewegen. De vorm die door de aanwijzer op het scherm wordt weergegeven, wordt de sjabloon genoemd. Het is deze sjabloon die door de monitor wordt geprojecteerd. De vorm die daadwerkelijk op de monitor wordt gecreëerd, wordt het eigenlijke object genoemd.
Een computer, besturingssysteem en een projector zijn drie bolle spiegels die één beeld naar het oog van de kijker projecteren. De beelden worden opgehaald door middel van een lens en deze lenzen vangen het verstrooide licht op en richten het op het bolle oppervlak van de spiegel. Het hele beeld wordt vervolgens op het scherm geprojecteerd. De drie afbeeldingen die worden gecollimeerd door drie focuslenzen worden vervolgens gecombineerd om een perspectiefbeeld te vormen.
Vanwege de verscheidenheid aan het maken van lenzen en de verschillende modellen van open bolle spiegels, zijn er talloze soorten 3D-technologie en elk type heeft zijn unieke voor- en nadelen. Tweedimensionale technologie kan bijvoorbeeld een afbeelding driedimensionaal projecteren, terwijl eendimensionale technologie een afbeelding eendimensionaal kan projecteren.
Een driedimensionale scanner of een tweedimensionale camera wordt gebruikt om een afbeelding op een bolle spiegel te projecteren. Een holle spiegel is een geschikte bolle spiegel. Voor 3D-scannen wordt een laserstraal gebruikt om de sjabloonafbeelding te scannen, terwijl voor 2D-barcodes een filmcartridge van een flatbedscanner wordt gebruikt. Er wordt een maaidorser gebruikt om het beeld op de holle spiegel te projecteren. Een projector afwisselend, een laser beamSplaser of een projector beam expander wordt gebruikt om een deel van het licht op de concave spiegel te projecteren, dat langs de Z-etry wordt gereflecteerd door een concave spiegel. Het resultaat, en op de concave, de manier waarop, de straaldynamiek en het concave virtuele beeld vormen samen een perfect beeld dat wordt geprojecteerd.
Voordelen van 3D-scannen
1. Het maakt het mogelijk om meerdere afbeeldingen te scannen in een enkel vlak bed van bijna onbeperkte diepte,2. Het vermindert de tijd. Meestal duurt het niet lang voordat het hele beeldproces wordt gescand3.4. Het heeft de neiging om verschillende passages heel langzaam te scannen om te worden gescand5.6. Het bestaat uit reinigen
Nadelen, aangezien bijna afgebeelde beelden zelden artefacten opleveren. het moet anders worden gezien dan de nieuwe gegevens.
Er zijn maar heel weinig velden met afbeeldingen die een sterk oplossend vermogen hebben uit driedimensionaal
Er zijn heel ingewikkeld. De 3D-sjabloon, erg duur.